`ಗಜ ಮುಖದವಗೆ ಗಣಪತಿಗೆ' ಮೊದಲ ನಮನ.

`ಯ­ಕ್ಷ­ಗಾನ' ಎನ್ನುವ ಶಬ್ದವೇ ಕೇಳಿ­ದಾಗ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಉತ್ಸಾಹ ನನಗೆ ಬರು­ತ್ತದೆ. ಸಣ್ಣ­ವ­ನಿ­ರು­ವಾ­ಗಿ­ನಿಂದ ಯಕ್ಷ­ಗಾನ ಅಂದರೆ ಏನೋ ಖುಷಿ. ಮುಖಕ್ಕೆ ಮಸಿ­ಕೆಂಡ( ಇದ್ದಿಲು) ಹಚ್ಚಿ­ಕೊಂಡು ಕುಣಿ­ದಿದ್ದೆ ಕುಣಿ­ದಿದ್ದು. ಊರ ಸುತ್ತ­ಲಿನ ಯಾವ ಬೆಟ್ಟ­ಗು­ಡ್ಡ­ವನ್ನು ಬಿಡ­ಲಿಲ್ಲ. ಯಾರ ಮನೆಯ ಹಿತ್ತಿ­ಲನ್ನು ಬಿಡ­ಲಿಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕು ಗೋಣಿ ಪಾಟು ಕಟ್ಟಿ ರಂಗ­ಸ್ತಳ ಮಾಡಿ ಯಕ್ಷ­ಗಾ­ನ­ವನ್ನು ಕುಣಿದು ದಣಿ­ದಿ­ದ್ದೇವು. ಚಿಟ್ಟಾಣಿ, ಜಳ­ವಳ್ಳಿ, ಮಹಾ­ಬಲ ಹೆಗಡೆ ಮುಂತಾದ ಕಲಾ­ವಿ­ದರು ನಮಗೆ ರೋಲ್‌ ಮಾಡೆಲ್‌. ಅಪ­ರೂ­ಪಕ್ಕೆ ಅವರ ಆಟ ನೋಡಿ, ಅವ­ರನ್ನೇ ಅನು­ಕ­ರಣೆ ಮಾಡುವ ಚಟ­ವನ್ನು ಬೆಳೆ­ಸಿ­ಕೊಂ­ಡಿ­ದ್ದೇವು.
ನಾನು ಸರಿ­ಯಾಗಿ ಆಟ ಕುಣಿ­ಯಲು ಕಲಿ­ತದ್ದು, ಉಡು­ಪಿಯ ಯಕ್ಷ­ಗಾನ ಕೇಂದ್ರ­ದಲ್ಲಿ. ಗುರು ಸಂಜೀ­ವರು ಗುರು­ಗಳು. ಕ್ಷಮೆ ಇರಲಿ ಸರಿ­ಯಾಗಿ ಕುಣಿ­ಯಲು ಅನ್ನು­ವು­ದ­ಕ್ಕಿಂತ ಯಕ್ಷ­ಗಾ­ನ­ವನ್ನು ತಿಳಿ­ಯಲು ಕಲಿ­ತದ್ದು ಎನ್ನ­ಬ­ಹುದು.
ಹುಟ್ಟು ಯಕ್ಷ­ಗಾ­ನದ ಚಟ­ವನ್ನು ಬೆಳೆ­ಸಿ­ಕೊಂಡ ನಾನು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆ­ಯುವ ರೂಢಿ­ಯನ್ನು ಮಾಡಿ­ಕೊಂ­ಡಿ­ದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲಿನ ವಿಚಾ­ರ­ಗ­ಳನ್ನು ತುಂಬ­ಲಿಕ್ಕೆ ಪ್ರಾರಂ­ಭಿ­ಸಿ­ರು­ವುದೇ `ಒ­ಡ್ಡೋ­ಲಗ' ಬ್ಲಾಗ್‌. ನನ್ನ ಗುರು­ಗ­ಳಾದ ಮತ್ತು ನನ್ನಂತ ಅನೇ­ಕ­ರಿಗೆ ಗುರು­ಗ­ಳಾದ ಗುರು ಬನ್ನಂಜೆ ಸಂಜೀವ ಸುವ­ರ್ಣರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದು ಗುರು­ವಿಗೆ ಅಕ್ಷರ ಕಾಣಿ­ಕೆ­ಯನ್ನು ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ­ಯನ್ನು ಇಡು­ತ್ತೇನೆ.